Verslag 13 juni 2025 – stormchase

Gemengde gevoelens na chase vrijdag 13 juni

Het is eindelijk zover, al een paar dagen staat er een dikke onweerssetting in de weerkaarten. Na een bespreking op donderdagavond 12 juni over de aanstaande chase duiken we allemaal ons bed in, om op vrijdag ochtend rond 10:00 te vertrekken vanuit Winterswijk richting Amiens/Rouen. De reis verloopt voorspoedig, eenmaal in België gaat er toevallig al een CB de lucht in ten westen van Kortrijk. Het aambeeld is al direct geweldig, maar het is een elevated pulls bui die vanwege de hitte explodeert. Iets dat niet onze aandacht trekt dus.

Wij rijden verder richting Amiens, daar stoppen wij rond 17:00 om even wat te gaan eten. Waar ook anders dan, inderdaad, restaurant de gouden boog. Na een snelle stop rijden we verder in de richting van Rouen. Dan zien wij rond 18:30 opeens een CB stijgen net ten noordwesten van Parijs. Het zicht is prachtig, het gaat hier om een multicell. Na zo’n 90 minuten valt de bui uit elkaar. Een goed teken, want dat betekent dat de lucht weer snel vrij is en er snel nieuwe convectie op gang kan komen.

Rond 20:00 komen wij aan op ons uitgekozen stekje nabij Neufchâtel-en-Bray, ten noorden van Rouen. Daar krijgen wij al snel uitzicht op de grijze massa dat een gigantische supercell zou moeten zijn. Voor ons nog te ver weg (Zo’n 50 tot 60 KM) om structuur te zien. Wat we wel kunnen zien zijn de cloud to ground bliksems die om de oren voor de bui eruit vliegen. Dat wij hier met een super agressieve onweersbui te maken hebben blijkt dus al snel duidelijk. Na 45 minuten krijgen wij nog steeds geen zicht op de prachtige structuren die gemeld worden door andere chasers. De bui komt al zowat 30 minuten amper voorruit. Iets waar wij zeker niet op hadden gerekend i.v.m. de verwachte treksnelheid. Ondertussen is er ook een supercell ontstaan nabij Verneuil-sur-Avre, waar hagelstenen op worden gemeld van 8 centimeter in doorsnee. Iets waar je totaal niet in wilt komen..

De buien lijken zich op te gaan lijnen, terwijl de bui bij Rouen nog steeds amper vooruit komt doen de zuidelijke cellen dat wel. Er word veel over en weer besproken wat te doen. Blijven we staan. Gaan we zuidelijk rijden of rijden we terug oostelijk richting Beauvais?

Gezien er maar geen schot in de zaak komt in de noordelijke cell bij Rouen en lijkt af te nemen in intensiteit kiezen wij voor het laatste. Nog steeds roepen er zich vraagtekens op omdat de stormmotion redelijk laag hangt terwijl de SRH erg hoog ligt en er verwacht werd dat de stormmotion rond 80 k/m zou komen, zeker in het geval van de verwachte BOW-ECHO setting. Tot nu toe lijkt dat dus nog niet het geval, nog niet….


Het is ondertussen al tussen 21:00 en 22:00 geworden wanneer wij aankomen op een plek tussen Neufchâtel-en-Bray en Beauvais. Toevallig staan daar een Nederlandse en Franse chaser, altijd gezellig! We stellen ons op aan een landweggetje en zien in de verte al veel bliksemontladingen, zeer frequent vallen er cloud to ground bliksems.

Gezien het tijdstip beginnen we onze twijfels te trekken of we niet veel gaan missen van de structuur van de bui, want de zon is ondertussen net achter de wolken gegaan en het begint al snel donker te worden. Dat zou erg zonde zijn denken wij..

Snel stappen we in en rijden, samen met de Franse chaser zo ver al het kan zuidelijk (10 minuten) richting de bui. We parkeren de auto en krijgen zicht op een gigantisch mothership. Om de seconde is er weerlicht te zien, af en toe lijkt het zelfs dag te zijn!
Dan volgen er 20 minuten van intens genieten, wat een structuur! Zo iets hebben wij in ieder geval nog niet vaak gezien. De zon is nu trouwens echt wel al onder gegaan en het is (buiten het weerlicht) pikdonker. We maken snel videobeelden en fotograferen wat structuur en bliksemontladingen. Ondertussen lijkt het nachtmerrie scenario uit te komen, wanneer ik mijn blik weer werp op de radar zie ik dat de bui als een malle een bow-echo begint te ontwikkelen, recht voor ons! Als er één systeem is waar je liever niet inkomt is dat een bow-echo, soms worden er wel windstoten van 180 km/u gehaald! Snel stappen we de auto in en proberen voor deze bui te blijven, maar de treksnelheid gaat van 50 km/u naar 90/100 km/u iets waar je helaas nauwelijks voor kan blijven. We proberen het toch, naast ons slaan meerdere CG’s in en even later zijn er zelfs POWERFLASHES te zien onder een dik laaghangende wolkenbasis! Powerflashes zijn alleen te zien wanneer er dermate hoge windsnelheden worden gehaald dat de kabels kapotbreken of kortsluiting krijgen.  Even hierna valt de stroom ook weg. Plots voelt het allemaal niet zo lekker en stijgt de stress om uit dit monster te komen. We proberen de bui via het noordoosten te ontsnappen, maar doordat wij een afslag missen en er aangroei is vanuit de oostflank faalt deze missie enorm hard. We rijden zowat een uur in heftige regen en zien veel weerlicht, na een tijdje zien we een tankstation en kappen daar de chase af en praten na met de andere stormchasers.

Al snel krijgen we gemengde gevoelens over de chase. Is de chase geslaagd? Jazeker!
We hebben zoveel moois voor onze ogen mogen aanschouwen, maar we balen enorm er van dat wij de bui niet bij daglicht hebben kunnen fotograferen. Dit door een stomme fout die achteraf niet nodig was. Uit angst dat de bui zijn bow-echo stadium in zou gaan zijn we redelijk noordelijk gebleven in plaats van zuidoostelijk. Het gebeurde telkens niet waardoor de timing steeds later werd en wij op het laatst zuidelijk zijn gaan rijden. Dit had anders gekund bij betere inschatting, een leermoment achteraf dus.

Al met al zeker een geslaagde chase, maar wel met gemengde gevoelens richting huis..
Gemengde gevoelens na chase vrijdag 13 juni

Het is eindelijk zover, al een paar dagen staat er een dikke onweerssetting in de weerkaarten. Na een bespreking op donderdagavond 12 juni over de aanstaande chase duiken we allemaal ons bed in, om op vrijdag ochtend rond 10:00 te vertrekken vanuit Winterswijk richting Amiens/Rouen. De reis verloopt voorspoedig, eenmaal in België gaat er toevallig al een CB de lucht in ten westen van Kortrijk. Het aambeeld is al direct geweldig, maar het is een elevated pulls bui die vanwege de hitte explodeert. Iets dat niet onze aandacht trekt dus.

Wij rijden verder richting Amiens, daar stoppen wij rond 17:00 om even wat te gaan eten. Waar ook anders dan, inderdaad, restaurant de gouden boog. Na een snelle stop rijden we verder in de richting van Rouen. Dan zien wij rond 18:30 opeens een CB stijgen net ten noordwesten van Parijs. Het zicht is prachtig, het gaat hier om een multicell. Na zo’n 90 minuten valt de bui uit elkaar. Een goed teken, want dat betekent dat de lucht weer snel vrij is en er snel nieuwe convectie op gang kan komen.

Rond 20:00 komen wij aan op ons uitgekozen stekje nabij Neufchâtel-en-Bray, ten noorden van Rouen. Daar krijgen wij al snel uitzicht op de grijze massa dat een gigantische supercell zou moeten zijn. Voor ons nog te ver weg (Zo’n 50 tot 60 KM) om structuur te zien. Wat we wel kunnen zien zijn de cloud to ground bliksems die om de oren voor de bui eruit vliegen. Dat wij hier met een super agressieve onweersbui te maken hebben blijkt dus al snel duidelijk. Na 45 minuten krijgen wij nog steeds geen zicht op de prachtige structuren die gemeld worden door andere chasers. De bui komt al zowat 30 minuten amper voorruit. Iets waar wij zeker niet op hadden gerekend i.v.m. de verwachte treksnelheid. Ondertussen is er ook een supercell ontstaan nabij Verneuil-sur-Avre, waar hagelstenen op worden gemeld van 8 centimeter in doorsnee. Iets waar je totaal niet in wilt komen..

De buien lijken zich op te gaan lijnen, terwijl de bui bij Rouen nog steeds amper vooruit komt doen de zuidelijke cellen dat wel. Er word veel over en weer besproken wat te doen. Blijven we staan. Gaan we zuidelijk rijden of rijden we terug oostelijk richting Beauvais?

Gezien er maar geen schot in de zaak komt in de noordelijke cell bij Rouen en lijkt af te nemen in intensiteit kiezen wij voor het laatste. Nog steeds roepen er zich vraagtekens op omdat de stormmotion redelijk laag hangt terwijl de SRH erg hoog ligt en er verwacht werd dat de stormmotion rond 80 k/m zou komen, zeker in het geval van de verwachte BOW-ECHO setting. Tot nu toe lijkt dat dus nog niet het geval, nog niet….


Het is ondertussen al tussen 21:00 en 22:00 geworden wanneer wij aankomen op een plek tussen Neufchâtel-en-Bray en Beauvais. Toevallig staan daar een Nederlandse en Franse chaser, altijd gezellig! We stellen ons op aan een landweggetje en zien in de verte al veel bliksemontladingen, zeer frequent vallen er cloud to ground bliksems.

Gezien het tijdstip beginnen we onze twijfels te trekken of we niet veel gaan missen van de structuur van de bui, want de zon is ondertussen net achter de wolken gegaan en het begint al snel donker te worden. Dat zou erg zonde zijn denken wij..

Snel stappen we in en rijden, samen met de Franse chaser zo ver al het kan zuidelijk (10 minuten) richting de bui. We parkeren de auto en krijgen zicht op een gigantisch mothership. Om de seconde is er weerlicht te zien, af en toe lijkt het zelfs dag te zijn!
Dan volgen er 20 minuten van intens genieten, wat een structuur! Zo iets hebben wij in ieder geval nog niet vaak gezien. De zon is nu trouwens echt wel al onder gegaan en het is (buiten het weerlicht) pikdonker. We maken snel videobeelden en fotograferen wat structuur en bliksemontladingen. Ondertussen lijkt het nachtmerrie scenario uit te komen, wanneer ik mijn blik weer werp op de radar zie ik dat de bui als een malle een bow-echo begint te ontwikkelen, recht voor ons! Als er één systeem is waar je liever niet inkomt is dat een bow-echo, soms worden er wel windstoten van 180 km/u gehaald! Snel stappen we de auto in en proberen voor deze bui te blijven, maar de treksnelheid gaat van 50 km/u naar 90/100 km/u iets waar je helaas nauwelijks voor kan blijven. We proberen het toch, naast ons slaan meerdere CG’s in en even later zijn er zelfs POWERFLASHES te zien onder een dik laaghangende wolkenbasis! Powerflashes zijn alleen te zien wanneer er dermate hoge windsnelheden worden gehaald dat de kabels kapotbreken of kortsluiting krijgen.  Even hierna valt de stroom ook weg. Plots voelt het allemaal niet zo lekker en stijgt de stress om uit dit monster te komen. We proberen de bui via het noordoosten te ontsnappen, maar doordat wij een afslag missen en er aangroei is vanuit de oostflank faalt deze missie enorm hard. We rijden zowat een uur in heftige regen en zien veel weerlicht, na een tijdje zien we een tankstation en kappen daar de chase af en praten na met de andere stormchasers.

Al snel krijgen we gemengde gevoelens over de chase. Is de chase geslaagd? Jazeker!
We hebben zoveel moois voor onze ogen mogen aanschouwen, maar we balen enorm er van dat wij de bui niet bij daglicht hebben kunnen fotograferen. Dit door een stomme fout die achteraf niet nodig was. Uit angst dat de bui zijn bow-echo stadium in zou gaan zijn we redelijk noordelijk gebleven in plaats van zuidoostelijk. Het gebeurde telkens niet waardoor de timing steeds later werd en wij op het laatst zuidelijk zijn gaan rijden. Dit had anders gekund bij betere inschatting, een leermoment achteraf dus.

Al met al zeker een geslaagde chase, maar wel met gemengde gevoelens richting huis..